Ik ben opgegroeid midden jaren ‘60 van de vorige eeuw (ik voel me stokoud nu). Er waaide nog een andere wind in opvoedland. Het was de tijd van voeden op vaste momenten en je moest je kindje vooral niet verwennen. Mijn ouders waren zelf grootgebracht met het credo: eerst de ander, dan pas jij. Aan jezelf denken en aandacht vragen was egoïstisch en dat was niet het gewenste gedrag. Bescheidenheid was het grootste goed. Veel aandacht voor mijn gevoelige aard was er niet. “Doe niet zo gevoelig en stel je niet aan” heb ik als kind vaak gehoord. Ik leerde al snel mijn gevoelens en uitingen daarvan te onderdrukken om me geaccepteerd te weten.
Jaaaaren later, toen ik al lang en breed volwassen was, leerde ik een moeder kennen die anders met haar kind omging dan ik ooit had gezien. Ik zag haar heel rustig zitten op een stoel met een huilende baby. De baby was rood aangelopen en krijste enorm. Ze keek met een liefdevolle blik naar haar kindje en was er met alle aandacht bij.
Later durfde ik haar te vragen waarom ze haar baby niet troostte, het niet wiegde of wat dan ook deed om het huilen te stoppen. Daar leerde ik het eerst over Aware Parenting. Ze vertelde me over het belang van gevoelens ontladen en ernaar luisteren. Op haar aanraden las ik “De taal van huilen” van Aletha Solter en was op slag groot fan. Over deze manier van samenzijn met je kind wilde ik alles weten. Het was zo klaar als een klontje; dit wilde ik ook voor mijn kinderen, voor mijzelf en mijn gezin.
Gelukkig kwamen er kinderen en probeerde ik volgens de principes van Aware Parenting te leven. Ik kwam erachter dat iets lezen in een boek en het in de praktijk brengen twee verschillende dingen zijn.
Wat had ik graag een gids gehad die me bij de hand nam of waarmee ik kon sparren. Destijds was het nog pionieren. Als je het met je kinderen anders doet dan gangbaar, kan je je best wel alleen voelen.
Daar komt ook mijn motivatie vandaan om ouders te begeleiden. Ik gun ieder kind ouders die willen leren over Aware Parenting.
Ik heb me enorm gesteund gevoeld door de handvatten die Aware Parenting biedt. Mijn inmiddels volwassen kinderen staan goed in verbinding met zichzelf en hun behoeftes. We hebben een waardevolle band met elkaar. En bovendien ervaar ik meer heelheid en verbinding met mijn eigen behoeftes.
Ik ken Aware Parenting nu 25 jaar en deel graag mijn enthousiasme.
Ik heb veel met kinderen gewerkt in het Sociaal Cultureel Werk, op kinderdagverblijven en als pedagogisch medewerker bij gezinnen thuis.
Met ouders en hun gezinnen werkte ik bij het Algemeen Maatschappelijk Werk in verschillende gemeentes. Ik heb mijn studie Maatschappelijk Werk aangevuld met de studie Ervaringsgerichte Systeem Therapie.
Sinds 2023 ben ik werkzaam als gecertificeerd Aware Parenting Instructeur.
Ik wil een plek zijn waar schaamte en schuld niet leven en er vrijheid is om te ontdekken wat het beste past.
Ik geloof niet in straffen en belonen.
Ik geloof wel in begrenzen op een liefdevolle manier.
Ik geloof in de krachtige band tussen ouders en kinderen
ik geloof in het uiten van gevoelens
ik geloof in oprechtheid
ik geloof in aandacht en elkaar serieus nemen
ik geloof in luisteren en elkaar willen begrijpen
ik geloof in de kracht van verbinding
ik geloof in de kracht van humor en spel
ik geloof in goede intenties en die waarmaken
ik geloof in veerkracht: struikelen en weer opstaan
ik geloof in bemoediging en samen ontdekken
ik geloof in er helemaal mogen zijn
ik geloof in de behoefte achter het gedrag
ik geloof in aansluiten; waar ben jij waar ben ik
ik geloof dat dat het was…